Wat maakt een terrorist menselijk?

[Walliby]

Wat maakt de dodelijkste terrorist menselijk?
Wat maakt een mens een dodelijke terrorist?
Is een terrorist dan geen mens meer als hij beestachtig gedrag vertoont? Dan zou je eigenlijk moeten ontkennen dat hij ooit mens is geweest. Of is een terrorist een beeld van de pure niets ontziende slechtheid die in een mens huist. Dan zou je kunnen stellen dat een terrorist alles, behalve onmenselijk is. Dan zou je ook kunnen stellen dat ieder mensenhart een terroristenhart is, maar dat men elkaar door (externe) sociale controle, gezag, overheid en maatschappelijke leefregels bewaard tegen het uitleven van die slechtheid, en zich daarna op de borst klopt omdat ze niet zijn als zo'n terrorist. Mens, je vergist je! Je hebt gewoon te weinig speelruimte, je bent een door de kudde gegenereerd kuddedier. Je doet goed, omdat de samenleving dat van je eist. Als de wet van de samenleving ondergeschikt raakt aan onze ego, zijn de rapen gaar. Dan komt in ieder mens de terrorist naar boven.

[Sheherazade]

Terrorisme heeft altijd een doel en een reden en ontstaat door onderdrukking, verzet, armoede en wanhoop.
Alleen de mens is in staat tot zulke daden te komen want een dier heeft dat besef doorgaans niet.
Hoewel er in de natuur dingen voorkomen die wel aan terreur doen denken of te gruwelijk zijn om te verwoorden.
Ernstige ziekten en plagen bijvoorbeeld als antwoord op overbevolking.
Of eenvoudig voedselnood en rampen.
Overal waar teveel wordt onderdrukt ontstaat verzet, ook in de mens zelf.
De burgeroorlog in zichzelf is daar een goed voorbeeld van.
Iedereen is in wezen identiek met zijn ergste vijand.
Waar het om gaat is, waarom wordt men getriggerd door terrorisme?

Of waarom ligt er plots een fascinerende vrouw onder een vrachtwagen?
Dat zijn geen toevalligheden maar zorgvuldig gekozen destructieve thema's.

[Walliby]

Dank voor je reply.

Mijn stelling is dat een mens zijn eigen belang, van nature, altijd op de eerste plaats stelt. Wanneer de alsmaar vorderende individualiserende maatschappij de sociale gewenste context buiten spel zet en ieder mens voor de volle honderd procent voor zijn eigen belang gaat, zonder daarmee de sociale gewenstheid daarvan te overdenken en invloed te geven op het handelen, men van de aarde een hel maakt en van ieder mens een duivel. Dan gaat het zogenaamde Ying en Yang symbool totaal niet meer op, en blijkt dit een idealistische schijn te zijn geweest.

Ik geloof niet in de balans tussen goed en kwaad in het hart van de mens. Ik geloof dat alles wat de mens goed doet, hem het besef en dankbaarheid moet geven dat hij door de externe context, waarin hij geplaatst is, bewaard is voor het uitleven van de kwaadheid die in hem zit.

[Sheherazade]

Dat ben ik niet helemaal mee eens.
Eeuwenlang heeft de balans tussen goed en kwaad de beeldvorming beheerst.
De I Tjing is daarvan een uitstekend voorbeeld.
Maar het is een elementaire fout om goed en kwaad te splitsen.
Wie namelijk de duisternis in zichzelf niet erkent zal er door geleefd worden.
Het zijn twee zijden van eenzelfde munt.

Maar ongebreideld individualisme is in wezen antisociaal.
Wat men doet zal onvermijdelijk anderen beïnvloeden.
Wie zich b.v. verrijkt doet dat ten koste van anderen.
Zoals ook ongebreidelde macht en hebzucht of libertijns gedrag.
Daarmee kun je van de aarde zeker een hel maken.
Jung schreef treffend dat men in wezen identiek is met zijn ergste vijand.
Zoals Boeddha het een voordeel vond iemand te ontmoeten waaraan men een intense hekel heeft.
Dat is namelijk gegarandeerd verbonden met een projectie van het eigen kwaad.
Yin en Yang zijn symbolen. Als het kwaad zijn culminatiepunt bereikt zat er een omslag plaatsvinden.
Wilbur heeft gespeeld met de chaostheorie. Als iets zijn culminatiepunt bereikt zal er chaos ontstaan, waarna een nieuwe ordening tot stand zal komen. Uit mijn ervaring weet ik hoe waar dat kan zijn in de psyche.
Wie het monster in zichzelf niet aan durft kijken, zal het ook niet kunnen integreren.
Ik ga uit van tegenstellingen, want die zijn overal en op elk vlak noodzakelijk.

Balans is wat de mens ervan maakt. Wie die balans niet vindt is nooit in evenwicht.
Hoe ruimer het bewustzijn, hoe sterker de tegenstellingen. (en de verantwoordelijkheid)
Zoals er ook na elk hoogtepunt een dieptepunt wordt bereikt.
Zo kan niemand tot de verlichting geraken die niet de afgrond in zichzelf kent.
Hoe meer goed men wil doen hoe meer men gekweld zal worden door het kwaad.
Dat hebben de heiligen ruimschoots bewezen.

Ik denk aan Erik van Ruysbeek, "Zangen van ongrond"

Sri Aurobindo kon de stormen buiten houden die zijn verblijf omgaven.
Dat kan alleen bij wie volledig bewust is.

Het kwaad is relatief en wil geleefd worden. Wie het teveel onderdrukt zal het in het lot ontmoeten.
Zoals iemand die zich niet verzet overwonnen zal worden, maar daardoor zal de innerlijke onvrede zich profileren.

Maar zoals Bomans dat ooit zo prachtig formuleerde, Aan het eind van het leven ziet men om en het is als een schaakboord waarop men het meest op de zwarte vlakken heeft gespeeld.
Maar wat belangrijker was, is wat de intentie is geweest.

Wat je schreef is het gewaarworden van de innerlijke duisternis.
La noche oscura.