door Sheherazade » wo 21 feb 2018, 18:43
Dat ben ik niet helemaal mee eens.
Eeuwenlang heeft de balans tussen goed en kwaad de beeldvorming beheerst.
De I Tjing is daarvan een uitstekend voorbeeld.
Maar het is een elementaire fout om goed en kwaad te splitsen.
Wie namelijk de duisternis in zichzelf niet erkent zal er door geleefd worden.
Het zijn twee zijden van eenzelfde munt.
Maar ongebreideld individualisme is in wezen antisociaal.
Wat men doet zal onvermijdelijk anderen beïnvloeden.
Wie zich b.v. verrijkt doet dat ten koste van anderen.
Zoals ook ongebreidelde macht en hebzucht of libertijns gedrag.
Daarmee kun je van de aarde zeker een hel maken.
Jung schreef treffend dat men in wezen identiek is met zijn ergste vijand.
Zoals Boeddha het een voordeel vond iemand te ontmoeten waaraan men een intense hekel heeft.
Dat is namelijk gegarandeerd verbonden met een projectie van het eigen kwaad.
Yin en Yang zijn symbolen. Als het kwaad zijn culminatiepunt bereikt zat er een omslag plaatsvinden.
Wilbur heeft gespeeld met de chaostheorie. Als iets zijn culminatiepunt bereikt zal er chaos ontstaan, waarna een nieuwe ordening tot stand zal komen. Uit mijn ervaring weet ik hoe waar dat kan zijn in de psyche.
Wie het monster in zichzelf niet aan durft kijken, zal het ook niet kunnen integreren.
Ik ga uit van tegenstellingen, want die zijn overal en op elk vlak noodzakelijk.
Balans is wat de mens ervan maakt. Wie die balans niet vindt is nooit in evenwicht.
Hoe ruimer het bewustzijn, hoe sterker de tegenstellingen. (en de verantwoordelijkheid)
Zoals er ook na elk hoogtepunt een dieptepunt wordt bereikt.
Zo kan niemand tot de verlichting geraken die niet de afgrond in zichzelf kent.
Hoe meer goed men wil doen hoe meer men gekweld zal worden door het kwaad.
Dat hebben de heiligen ruimschoots bewezen.
Ik denk aan Erik van Ruysbeek, "Zangen van ongrond"
Sri Aurobindo kon de stormen buiten houden die zijn verblijf omgaven.
Dat kan alleen bij wie volledig bewust is.
Het kwaad is relatief en wil geleefd worden. Wie het teveel onderdrukt zal het in het lot ontmoeten.
Zoals iemand die zich niet verzet overwonnen zal worden, maar daardoor zal de innerlijke onvrede zich profileren.
Maar zoals Bomans dat ooit zo prachtig formuleerde, Aan het eind van het leven ziet men om en het is als een schaakboord waarop men het meest op de zwarte vlakken heeft gespeeld.
Maar wat belangrijker was, is wat de intentie is geweest.
Wat je schreef is het gewaarworden van de innerlijke duisternis.
La noche oscura.
Geen reeks dromen in een post plaatsen.
Een oester maakt van haar probleem een parel